از تهران تا مونترال

سلام خوانندگان عزیزم 

اولا از لطف همتون ممنون و متشکرم که همین نظرات شماست که من رو به ادامه نوشتن تشویق میکنه ! 

طبق درخواست های زیاد دوستان در این پست میخوام در مورد پرواز و رسیدن و وارد شدن بنویسم ! البته چون ممکنه این مطلب طولانی باشه در روزهای آینده تکمیلش میکنم ! 

از روزهای آخر و اومدن به تهرون و خداحافظی با اقوام که نمیگم چون هم همتون میدونید چطوره و هم تا تجربه نکنید درکش نمیکنید ! 

شب آخر که ۳ بعد از نصف شب پرواز داشتیم حدود ساعت ۹ شب دیگه کارهای آخر مثل اماده کردن اسباب دست و غیره رو شروع کردیم ! 

پولی که همراهمون بود رو به ۴ قسمت تقسیم کردیم و هر کدوم یک قسمت رو برداشتیم که اگر کیف یک کدوم گم شد کامل پولها رو از دست ندیم ! 

شام رو خوردیم و دیگه اومدیم که بیایم ! این دم آخری گلاب ( دختر عمه ۹ سالم که خیلی همه ما رو دوست داره ) چنان منبری رفت و گریه ای کرد که همه رو بلااستثنا به گریه انداخت ! 

بالاخره حدود ساعت ۱۰-۱۰:۳۰ از خونه عمم که اقامتگاه تهرونمون بود خارج شدیم ! 

همراهمون هم عمم و شوهرش و عموم بودند ! 

خوش موقع رسیدیم فرودگاه و سر حوصله بارها رو خالی کردیم و رفتیم نشستیم توی سالن فرودگاه !  

نماینده سازمان مهاجرت در فرودگاه بود و یکمی در مورد بلیط و بار و اقامت چند ساعته در فرانکفورت برامون توضیح داد . بیچاره اینقدر کارش سنگین و زیاد و طولانی بود که خیلی خسته به نظر میومد ولی بازم با کمال خوشرویی راهنماییمون کرد !

حدود ۳۰ دقیقه بعد اعلام کردند که بارهای پرواز ما رو دارند تحویل میگیرند و ما هم رفتیم تو و بارهامون رو تحویل دادیم و برگشتیم بیرون . بار مجاز پروازهای لوفتانزا دوتا چمدون ۲۳ کیلویی بود و ما چمدونهامون نامیزون بود در حد ۵-۶ کیلو بعضی کم و در حد ۲-۳ کیلو بعضی زیاد داشت ولی اقای کارمند لوفتانزا همه رو قبول کرد جز یکی که مجبور شدیم بازش کنیم و وسایل اضافش رو به یک چمدون دیگه که به همین منظور آورده بودیم و میموند تهران منتقل کردیم ! 

بعد هم راحت دوباره برگشتیم توی سالن فرودگاه پیش همراهان تا بالاخره حدود ساعت ۲:۴۰ گفتند بیاید سوار شید . ما هم توی صف بودیم و هم خداحافظی و گریه آخر رو میکردیم که جزو آخرین مسافرا به هواپیما رسیدیم ولی دیر نرسیدیم ! 

تا بیرون در هواپیما همه با حجاب و نیروهای سپاه ایستاده بودند و از دم هواپیما به بعد همه بی حجاب و فرنگی شدند ! 

توی هواپیما خیلی خسته بودیم و همین طور که من داشتم موزیکی رو از کامپیوتر جلوم در هواپیما گوش میدادم خوابم برد و بعد پدرم برای غذای پرواز بیدارم کرد ! غذای پرواز شنیتسل مرغ بود با نوشابه خوردیم و تا فرانکفورت یکم حرف زدیم تا رسیدیم فرانکفورت ! از اینجا ساعت ۳:۳۰ به وقت تهران راه افتادیم و ساعت ۷-۸ صبح فرانکفورت رسیدیم ! 

اونجا هم یک اقای هندی یا پاکستانی که نماینده سازمان مهاجرت بود اومد جلومون و به سالن صبحانه لوفتانزا راهنماییمون کرد ! این صبحانه رو مهمون ایرلاین بودیم ! 

صبحانه مفصل و کامل همراه با انواع پنیر و کره و مربا و نان و قهوه و چای بود که بسیار هم چسبید . 

سالن فرودگاه فرانکفورت شلوغ و تمیز و پر از نژادهای مختلف بود !

بعد از حدود ۳-۴ ساعت نوبتمون شد که بریم سوار هواپیما شیم ... از داخل که نگاه میکردی ۳-۴ تا هواپیمای ایرکانادا روی باند بود که بعضی تازه رسیده بودند و بعضی در حال آماده شدن برای عزیمت بودند ! 

راحت و آسون پاسپورتها و بلیطهامون رو نشون دادیم و وارد سالن انتظار شدیم و بعد از ۵ دقیقه وارد هواپیمای ایرکانادا شدیم که الحق پیشش هواپیمای لوفتانزا هیچی نبود ! 

از وقتی نشستیم همش در حال پذیرایی بودند ! انواع غذا و نوشیدنی داده میشد ! چون پرواز طولانی مدت بود غذا و نوشیدنی هر چه قدر میخواستی رایگان بود و اونم بدن محدودیت منو ! 

مهماندارها هم که معلوم بود همه کبکی بودند هم به انگلیسی و هم به فرانسه قشنگ حرف میزدند !‌ (اینجا اینا فرانسه رو تو دماغی و انگلیسی رو با لهجه فرانسه حرف میزنند ) 

از شانس خوب ما و وسط هفته بودن پرواز هواپیما خلوت بود و فقط ردیفهای کنار پنجره کامل پر بود و ردیف وسط جلو ما که یکی از صندلی های ما اونجا بود خالی و مناسب دراز کشیدن بود ! 

از دیگر امکانات این پرواز که واقعا به من حال داد پریز برق برای شارژ وسایل برقی (مثلا لپ تاپ) بصورتی که همه دوشاخه و سه شاخه های دنیا رو میخورد و پرت یو اس بی بود که من باهاش ام پی تری رو شارژ کردم بود ! 

بعد از حدود ۷-۸ ساعت رسیدیم مونترال ! 

با اینکه همه مسافرا لباس گرم پوشیدند ولی نه رفتیم توی محیط باز و نه احساس سرما کردیم ! 

وقتی پیاده شدیم یه چاخ سلامتی مفصل با خلبان کردم و بصورت بسیار دست و پا شکسته ازش تشکر کردم ! (تو که بلد نبودی مجبور بودی با خلبان پسرخاله شی ؟!!) 

وقتی رفتیم از خرطومی فرودگاه رد شدیم رسیدیم به اولین دستشویی کانادایی !!! (البته هواپیما هم دستشویی داشت ولی از کانادایی بودنش مطمئن نیستم ) 

رفتیم دستی به آب رسوندیم و به قول باجناق کاناداجون اشکی ریختیم و سر فرصت رفتیم برای ورود رسمی به خاک کانادا ! 

صف ها زیاد و کارها رو به راه بود و خیلی راحت رسیدیم به پای باجه ویزا !!! 

خانم افسر ویزا تا ما رو دید و فهمید مهاجر و تازه واردیم کلی بهمون خوشامد گفت (مدل لاله خانم اینا) و راهنماییمون کرد بطرف قسمت مهاجرت فرودگاه ! 

اونجا توی صف وایسادیم و بعد از چند دقیقه رفتیم پای یک باجه که مسئولش یک افسر سیاه پوست بسیار بسیار با ادب و با حوصله بود ! اول یکم بهمون خوشامد گفت و گفت از این به بعد شما ساکن کانادا محسوب میشید ! بعد با صبر و حوصله و شمرده گفت حرفهایی رو که میزنم باید همگی گوش بدید و جواب بدید . 

گفت (( تا حالا سابقه دستگیری توسط پلیس نداشتید ؟! تا حالا زندان نرفتید ؟! تا حالا با امور مهاجرتی مشکلی نداشتید ؟! تا حالا علیه کانادا اقدامی نکردید ؟!‌ )) 

ما همه رو گفتیم((نه)) 

بعد مدارکمون رو گرفت و فرستادمون که یکم استراحت کنیم و گفت اگر کسی منتظرتونه میتونید برید بهش بگید که رسیدید چون یکم کارتون طول میکشه . 

رفت و از مدارکمون کپی گرفت و یه فرم برای کارتهای پی آر برامون پر کرد و یک شماره هم داد که وقتی جای دائمی پیدا کردید به این شماره زنگ بزنید و آدرستون رو بدید ! 

بعد هم دوباره خوشامد گویی کرد ! 

اینجا به دو نکته اشاره میکنم : 

۱- از ما در طول ورودمون به کانادا هیچ مدرکی دال بر همراه داشتن پول نخواستند ولی این برای ما بود و ممکنه برای شما اینطور نباشه !!! 

۲- بعد از تموم شدن کارمون در قسمت مهاجرت فدرال فرودگاه ما میتونستیم بصورت آزادانه بریم هر شهر دیگه ای ولی چون ما قصد اقامت در کبک رو داشتیم به قسمت مهاجرت کبک فرودگاه هم رفتیم و با اونها هم هماهنگ شدیم ! 

بعد رفتیم قسمت مهاجرت کبک و از اونجا هم کلی بروشور و فرم گرفتیم و وارد قسمت عمومی فرودگاه شدیم ! 

چون دیر رسیده بودیم چمدونهامون رو برامون چیده بودند پایین ریل بار و ما هم چندتا چرخ دستی برداشتیم و بارهامون رو بار چرخ کردیم و زندگی کانادایمون رو اغاز کردیم ! 

وقتی خواستیم از قسمت گمرک رد بشیم بهون گفت که از صف خارج شیم و بریم توی قسمت کنترل ... وقتی رفتیم توی قسمت کنترل مامور کنترل گفت چی دارید و ما گفتیم مهاجریم و فقط وسایل زندگی خودمون همراهمونه ... اونم بدن اینکه چمدونها رو باز کنه یه خوشامد بهمون گفت و فرستادمون بیرون ! 

رفتیم و عمم که دنبالمون اومده بود رو پیدا کردیم و یه ون هم کرایه کردیم و به آپارتمانی که از قبل اجاره کرده بودیم اومدیم ! 

وقتی رسیدیم مدیر آپارتمان هم ازمون کلی استقبال کرد و بارهامون رو آوردند توی آپارتمان و همه از فرط خستگی بیهوش شدند ! 

اولای شب عمم بیدار شد و دوتایی با هم رفتیم بیرون خرید مواد غذایی و بعد از کلی گشتن یه چیزایی خریدیم و اومدیم و بعد از شام به اولین خواب کانادایی فرو رفتم !

الانم میرم که به چندمین خواب کانادایی بپردازم !!!

ارادتمند 

رامین