چی شد که تصمیم گرفتیم مهاجرت کنیم ؟!!

سلام   

قضیه از بیش از ۸-۹ سال پیش شروع شد ... حدود ۹ سال پیش ما و خانواده یکی از دوستای پدرم خیلی خیلی با هم دوست بودیم تصمیم به مهاجرت گرفتیم . پدرم و دوستش که از جوونی با هم دوست بودند و بعد از ازدواج هم این دوستی ادامه داشت و ارتباطمون جوری بود که هر هفته یا ما خونه اونها بودیم و یا اونها خونه ما . اونها هم دو تا بچه داشتند مثل ما که یکی 1 سال از من بزرگتر و یکی 3 سال از من بزرگتر بود که در کل همبازی های خوبی برای هم بودیم .  

یکبار به سرمون زد بریم کانادا اونم نه با برنامه ریزی دقیق . تازه اول دورانی بود که مهاجرت داشت راه می افتاد . یک روز که رفته بودیم تهران پدرم از سفارت کانادا شرایط مهاجرت رو پرسید و اومد اصفهان و به دوتا خانواده اعلام کرد . از اون به بعد صحبت در مورد کانادا شده بود نقل مجلس ما دو خانواده . چند وقت بعد تقاضا دادیم برای مهاجرت و نوبت مصاحبه اونها چند سال زودتر از ما افتاد . اونها رفتند سوریه و مصاحبه کردند و قبول شدند ولی ما که رفتیم از همون اول ردمون کردند ( اون زمان مصاحبه در دو جلسه و دو روز انجام میشد که اگر روز اول قبول میشدید میگفتند فردا هم بیاید. ) با اینکه شرایط هر دو خانواده یکسان بود ولی اونها رو قبول کردند و ما رو نه . 

 رفتن ما به سوریه اگر چه نتونست موفقیت آمیز باشه ولی به ما یک سری اطلاعات داد . ما فهمیدیم که هر چه سوابق کاری مستند بیشتر ولی مدارک ساختگی کمتری داشته باشیم اونها بیشتر ما رو می خواهند در صورتی که ما دفعه اول در مدارکمون (منظورم مدارک پدر و مادرمه ... من اون زمان تازه کلاس چهارم – پنجم دبستان بودم ) همه سوابق رو مبتنی بر این نوشته بودیم که از وقتی که از در دانشگاه اومدیم بیرون یا مدیر یه شرکت بودیم و یا رئیس یک کارخونه . در ضمن فهمیدیم که اگر بجای دولت فدرال از دولت کبک تقاضای مهاجرت کنیم شانس قبول شدنمون خیلی زیاد تره . در ضمن اونجا اتفاقی پدر و مادرم رو به یه کنسرت در بخش فرانسوی زبان سفارت دعوت کرده بودند که  همین باعث علاقه اونها به زبان فرانسه شد و از همون سوریه یک درخواست برای مهاجرت به کبک دادند و از اونجا بود که برنامه مهاجرت دوم ما شروع شد . 

دوستامون همون موقع ها رفتند و الان 4-5 ساله که اونجا هستند . وقتی اومدند ایران شروع کردیم همگی فرانسه خوندن و الان پدر و مادرم دیپلم فرانسه دارند و من و برادرم هم چند کلاسی خوندیم . بعد از برگشتنشون همه چیزمون رو تغییر دادیم و با یک وکیل هم مشاوره کردیم و بعد از چند وقت وقتی رفتند مصاحبه با کمال میل قبولمون کردند . بعد از 18 ماه از مصاحبه برگه های پزشکی ( به اصطلاح medical ) اومد و سریع ازمایشات و معاینات لازم رو انجام دادیم و برگه ها رو فرستادیم و سه ماه بعد هم پاسپورتهامون رو برای زدن ویزا تحویل دادیم و همه چیز به خوبی و خوشی تموم شد ولی چون اون موقع ( اول مهرماه ) اول زمستان بود ترجیح دادیم وایسیم و توی بهار که فصل گرمای اونها هست بریم کانادا تا وقتی میرسیم دچار افسردگی نشیم . دوستانمون هم که قرار بود با هم بریم بعد از این مدت چند باری اومدند ایران و بهمون سر زدند و  مخصوصا بچه هاشون به من در مورد تحصیل در اونجا خیلی کمک کردند. ما هم دیگه تا 3 ماه دیگر راهی میشیم بسوی زندگی نو همراه با خوشبختی .  

اردتمند همگی شما 

رامین